Se a nosa historia non xerou “apaixonados pola vida” teremos que repensala. Vivir sen paixón é estar ausentes, soñar sen protagonistas, ignorar que á noite séguelle o día… No camiño nacen as paixóns e os apaixonados pola vida. Por iso este curso, “ABRIMOS CAMIÑOS”, imos facernos expertos nos camiños da vida. Abrimos camiños para medrar como persoas, para fortalecer as nosas comunidades e para atoparnos co Deus de todos os camiños.
Abrimos camiños cara a dentro nun inesperado descubrimento que crea sorpresas e regala ledicias. Este encontro cun mesmo hase realizar tendo por base o optimismo e a esperanza. Todo é posible no agasallo que se nos entrega cada día.
Abrimos camiños cara aos demais co compromiso de construír fraternidade. Intuímos que este mundo desconcertante decántase por favorecer tempos, espazos e persoas que axuden a convivir como grupo, como Comunidade Educativa, como quen intúe que hai que seguir soñando…
Abrimos camiños cara a Deus compartindo a experiencia de sentirnos chamados a vivir a gratuidade, a celebrar que somos queridos por Deus, a orar ao Pai con todos os irmáns que camiñan, unidos da man.
Sinalamos que este triplo panorama non é progresivo, nin está marcado pola acentuación dun aspecto sobre outro. Constitúe un movemento ou eixo transversal: sempre, ao mesmo tempo, consciente ou inconscientemente, abrimos camiños cara a dentro, cara aos demais e cara a Deus. Todo xesto vital que realizamos se insire neste triplo modo de camiñar.
Pasámonos a vida enteira buscando camiños, debuxando horizontes, ensaiando posibilidades e soñando proxectos. Así, ata que chega o día en que nos damos conta de que é o camiño o que nos busca a nós. O camiño non se inventa hai que descubrilo; hai que experimentar que nós mesmos somos o camiño, que camiñar é vivir, só vivir. E que a vida nos ofrece o necesario para seguir o camiño no que Deus se nos dá a coñecer.
Se abrimos camiños, viranos á mente aquilo de “eu son o camiño e a verdade e a vida” (Jn 14,6). É hora de constatar que o camiño, a verdade e a vida son a mesma realidade, que o camiño nos fai, que a verdade mora no centro da vida e que a vida é sempre camiño. Xa dicía a canción que “a meta é estar en camiño”.

O curso 2022-2023 chámanos a descubrir a nosa realidade de camiñantes, de peregrinos. ABRIMOS CAMIÑOS, porque vivimos, porque a vida, en todas as súas dimensións, é un camiño. Sempre en  camiño!

Isidro Lozano